Ούπς πάλι με πήρε ο ύπνος!

Είναι   Παρασκευή   23 Δεκεμβρίου   2011, σε δύο ημέρες είναι  τα Χριστούγεννα, η ώρα έχει  πάει 8:30 μ.μ. ήρθε η ώρα να κλείσω αλλά εγώ ακόμα κάθομαι στο καινούργιο  μου  γραφείο  στο  μαγαζί  που χτίσαμε πρόσφατα με το  Χρήστο μου.

Στέκομαι  μπροστά στην βιτρίνα του  μαγαζιού δίπλα από  το  στολισμένο χριστουγεννιάτικο  δέντρο  κοιτάζω έξω, έχει καθαρό  ουρανό  αλλά φαίνεται πως  κάνει κρύο, μέσα η θερμοκρασία είναι γύρω στους 28 βαθμούς κελσίου. Φοράω ένα τζιν παντελόνι, μία μαύρη μπλούζα με λάστιχο  στην μέση, ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες μπότες,  τα μαλλιά μου είναι  λυτά, χτενισμένα όμορφα και ένα ζευγάρι  σκουλαρίκια κοσμούν ωραία  τα αυτιά μου. Γυρίζω προς το  γραφείο μου  που βρίσκεται  στο  χώρο της έκθεσης  το κοιτάζω είναι μεγάλο, μοντέρνο, καθαρό,  και τακτοποιημένο. Πίσω του  υπάρχει  μία βιβλιοθήκη   γεμάτη  ντοσιέ και βιβλία. Πάνω του  υπάρχει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, ένα δερμάτινο σετ γραφείου σε χρώμα  σκούρο καφέ (το οποίο αποτελείται από μία μολυβοθήκη με καινούργια στυλό διαφόρων σχεδίων και  χρωμάτων, με ημερολόγιο και θήκες για κάρτες, έγγραφα, χαρτάκια κ.ο.κ.),  στην άκρη του βρίσκεται ένα ασημί φωτιστικό, μπροστά μου είναι ένα δερμάτινο σουπλά με ένα ποτήρι μισογεμάτο νερό και  λίγο πιο  πίσω υπάρχει μία κορνίζα με φωτογραφία που δείχνει έμενα, το  Χρήστο και τη Βασιλική σε μια από  τις πολλές ευτυχισμένες μας στιγμές. Στο χώρο επικρατεί  ησυχία το μόνο  που  την διακόπτει  είναι  ο θόρυβος από  τα αυτοκίνητα που  διασχίζουν τον πολυσύχναστο δρόμο. Πηγαίνω και  κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή  ανοίγω το  φάκελο  με όνομα «οικονομικά» κοιτάζω ικανοποιημένη  το φύλλο με τα οικονομικά στοιχεία της επιχείρησης μας που άνοιξε μπροστά μου, το γράφημα μιλάει καθαρά τα έσοδα είναι  τριπλάσια από  τα έξοδα και ο τζίρος έχει ανέβει κατακόρυφα σε σχέση με πέρυσι. Επιτέλους τα καταφέραμε δεν χρωστάμε πουθενά! Τα πλαφόν στις τράπεζες κλείσανε. Οι  επιταγές  του Χρήστου   και  τα δάνεια πληρωθήκανε. Τα χρήματα που  μας χρωστούσανε καταφέραμε και  τα πήραμε και  εξοφλήσαμε και  εμείς αυτά που  οφείλαμε σε άλλους!.  Το μαγαζί  δουλεύει, και μας αφήνει πολύ χρήμα. Νιώθω τόσο υπερήφανη,   ανακουφισμένη, ήρεμη και χαρούμενη που  δεν μπορώ να μην αφήσω τα δάκρυα χαράς να κυλίσουν στο πρόσωπό μου.  Θυμάμαι τότε  που το μόνο  που  έβγαινε από  το  στόμα του  Χρήστου ήταν ουφ, ουφ, ουφ… και τότε που στα μάτια μου  κυλούσαν δάκρυα απελπισίας, τότε νόμιζα πως δεν θα τελείωνε όλο  αυτό  το  μαρτύριο, δεν μπορούσαμε να μαζέψουμε λεφτά από  κανέναν και  για να βγάλουμε  τις υποχρεώσεις παίρναμε δάνεια από  τις τράπεζες  και  δανεικά από  τους δικούς μας ανθρώπους. Ευτυχώς έφυγε εκείνη  η εποχή, άλλαξαν τα πράγματα, αλλάξαμε και  εμείς, πήραμε πολλά μαθήματα, το ταξίδι  μας ως εδώ

ήταν συναρπαστικό, γεμάτο εμπειρίες και  γνώσεις. Δουλέψαμε πολύ  άλλα μας πήγε και  η  τύχη. Καταφέραμε να κλείσουμε πολλές, καλές και μεγάλες δουλειές, τις οποίες πληρωθήκαμε αδρά!  Εξασφαλίσαμε καλές συνεργασίες με προμηθευτές και εμπόρους με αποτέλεσμα να πετύχουμε και  τις καλύτερες  τιμές αγοράς προφίλ αλουμινίου και  εξαρτημάτων. Κατορθώσαμε να  βρούμε τους κατάλληλους ανθρώπους για να δουλέψουν για εμάς. Με την βοήθεια της δικαιοσύνης πήραμε πίσω όλα τα χρήματα που μας χρωστούσαν.  Και φυσικά τακτοποιήσαμε γρήγορα  και  τα δικά μας χρέη. Τώρα πια οι  άνθρωποι μας εμπιστεύονται και  εμείς μπορούμε και  τους  αποδεικνύουμε καθημερινά πως είμαστε άξιοι της εμπιστοσύνης τους. Είμαστε οι  καλύτεροι στο  χώρο μας. Οι  πελάτες μας είναι όλοι τους  καλοπληρωτές και μένουν  τόσο ικανοποιημένοι  από τις υπηρεσίες μας που μας προτείνουν ανεπιφύλακτα και σε άλλους υποψήφιους πελάτες. Το προσωπικό  μας είναι  ευχαριστημένο  με την συνεργασίας μας και  τις αποδοχές τους και κάθε μέρα δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.   Τα κέρδη από  το  μαγαζί  μας χαρίζουν μια άνετη  ζωή και  εξασφαλίζουν το  μέλλον της κορούλας μας.  Κοιτάζω μία ακόμα φορά το γράφημα που δείχνει  την ανοδική  πορεία της επιχείρηση μας, χαμογελάω ικανοποιημένη.  Α να ήρθε και  ο Χρήστος, μπαίνει  χαμογελαστός μες στο μαγαζί  είναι  πολύ όμορφος, έχει ηρεμήσει, το πρόσωπό του λάμπει, δείχνει πολύ ευτυχισμένος. Έρχεται κοντά μου με φιλάει και  μου  λέει  πως  η συνάντηση που  είχε με έναν μεγάλο μηχανικό  πήγε πολύ  καλά! Ανοίγει  την τσάντα του  και  βγάζει 2 δεσμίδες με χρήματα των 100 ευρώ, ήταν η προκαταβολή που  πήρε για  το μεγάλο  έργο που  ανέλαβε, το σημειώνω στα έσοδα της ημέρας, και τον κοιτάζω υπερήφανη, πάντα τα καταφέρνει! Μία ακόμα κερδοφόρα μέρα φτάνει στο τέλος της. Βάζω τα χρήματα στην τσάντα μου, κλείνω τον υπολογιστή, σβήνω τα φώτα, χτυπάω τα τέσσερα ψηφία στον συναγερμό παίρνω την τσάντα μου κλειδώνω και φεύγω αγκαλιά με τον Χρήστο  μου, πάμε σπίτι μας που μας περιμένει  το  παιδί μας.